جغرافیا و برنامه ریزی شهری
محمدرضا پورمحمدی؛ مهری سعادت جو
چکیده
طرح مسئله: در مناطق شهری، مفهوم زیرساخت سبز به عنوان وسیله‌ای برای ارتقای کیفیت زندگی و رفاه ساکنان برجسته شده است. زیرساخت سبز به شبکه‌ای از فضاهای سبز به هم‌پیوسته اشاره دارد که خدمات اکوسیستمی متعددی را ارائه می‌کنند. با ادغام زیرساخت‌های سبز در برنامه‌ریزی شهری، شهرها می‌توانند اثرات نامطلوب شهرنشینی را کاهش دهند و در عین ...
بیشتر
طرح مسئله: در مناطق شهری، مفهوم زیرساخت سبز به عنوان وسیله‌ای برای ارتقای کیفیت زندگی و رفاه ساکنان برجسته شده است. زیرساخت سبز به شبکه‌ای از فضاهای سبز به هم‌پیوسته اشاره دارد که خدمات اکوسیستمی متعددی را ارائه می‌کنند. با ادغام زیرساخت‌های سبز در برنامه‌ریزی شهری، شهرها می‌توانند اثرات نامطلوب شهرنشینی را کاهش دهند و در عین حال زیست‌پذیری و پایداری محیط شهری را بهبود بخشند. برای دستیابی به توسعه پایدار از طریق فضاهای سبز، اولویت قرار دادن آن‌ها در فرآیندهای برنامه‌ریزی شهری ضروری است. هدف پژوهش: در نظر گرفتن توزیع عادلانه فضاهای سبز، اطمینان از دسترسی برای همه اعضای جامعه، و طراحی فضاهای چند منظوره است که نیازهای مختلف را برآورده می‌کند. علاوه بر این، شیوه‌های مدیریت پایدار، مانند حفاظت از آب، استفاده از گونه‌های گیاهی بومی و مشارکت جامعه، برای حفظ و نگهداری طولانی‌مدت فضاهای سبز حیاتی هستند. روش پژوهش: از نظر روش‌شناسی، توصیفی-تحلیلی با اهدف کاربردی بوده روش تحقیق به صورت تهیه پرسشنامه و داده‌های استخراج‌شده از نرم‌افزارGIS و با بهره‌گیری از تحلیل سلسله مراتبی (AHP) صورت گرفت. نتایج پژوهش: برمبنای تحلیل 4 معیار اصلی و 9 زیر‌معیار اثرگذار، نتایج نشان‌دهنده اهمیت گزینه‌های افزایش تعاملات اجتماعی، کاهش آلودگی‌های زیست‌محیطی و آموزش و پرورش جسم و ذهن به همراه افزایش تراکم به ترتیب با امتیازات 0.173، 0.161 و 0.139، برحسب اولویت انتخاب و براساس آن‌ها برنامه‌ریزی‌هایی برای بهبود فضاهای سبز منطقه 10 کلانشهر تبریز پیشنهاد شده است.
برنامه ریزی شهری
محمودرضا شرقی؛ رحیم حیدری چیانه؛ شهریور روستایی
چکیده
نواحی شهری به علت آن که جاذبه‌های تاریخی و فرهنگی بسیاری دارند غالبا مقاصد گردشگری مهمی محسوب می‌شوند. صنعت گردشگری به عنوان صنعتی نوپا، به ویژه در سال های اخیر تأثیرات عمیقی بر وضعیت اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی بیشتر کشورهای جهان داشته است. مطالعات در زمینه اثرات گردشگری در دهه ۱۹۶۰، به اثرات مثبت گردشگری و در دهه ۱۹۷۰ به اثرات منفی ...
بیشتر
نواحی شهری به علت آن که جاذبه‌های تاریخی و فرهنگی بسیاری دارند غالبا مقاصد گردشگری مهمی محسوب می‌شوند. صنعت گردشگری به عنوان صنعتی نوپا، به ویژه در سال های اخیر تأثیرات عمیقی بر وضعیت اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی بیشتر کشورهای جهان داشته است. مطالعات در زمینه اثرات گردشگری در دهه ۱۹۶۰، به اثرات مثبت گردشگری و در دهه ۱۹۷۰ به اثرات منفی آن پرداخته اند و در دهه ۱۹۸۰ به رویکردی متعادل تر و نظام مند تر روی آورده اند. گردشگری از بعد فرهنگی و اجتماعی، سبب تعامل فرهنگی با دنیای خارج، بین المللی شدن فرهنگ بومی، بهبود نظام های آموزشی و بهداشتی و خواهد شد اما با همه تأثیرات مفید خود در حیطه اجتماعی - فرهنگی، تأثیرات مخربی نیز داشته است. در این راستا این مقاله با هدف ارزیابی و شناخت اثرات توسعه گردشگری در کلان شهر تبریز به بررسی عوامل مذکور پرداخته است. روش تحقیق از نظر هدف کاربردی و از نظر روش توصیفی-تحلیلی است. مهمترین ابزار تحقیق پرسشنامه است که در میان ساکنین جامعه میزبان پخش و پرسشگری شده است. جهت تحلیل و ارزیابی نتایج نیز بر حسب نیاز از روش ها و مدل های آماری من جمله آزمون آلفای کرونباخ، کلومگروف-اسمیرنف و تی استیودنت استفاده شده است. نتایج تحقیق نشان می دهد جامعه میزبان شهر تبریز درک مثبتی از اثرات توسعه گردشگری در این شهر ندارد که این امر به صورت غیر مستقیم بر مشارکت اجتماعی شهروندان و احساس پذیرش گردشگر توسط آنان را تاثیر منفی می گذارد.
برنامه ریزی شهری
رحیم حیدری چیانه؛ شهریور روستایی؛ محمدعلی سالکی ملکی
چکیده
به منظور تنوّع بخشیدن به منابع رشد اقتصادی و درآمدهای ارزی و همچنین ایجاد فرصـتهـای جدیـد شـغلی در کشور، توسعه صنعت گردشگری از اهمیت فراوانی برخوردار است؛ چرا که ایران از نظر جاذبه های گردشگری جزء ده کشور اول جهان قرار دارد و از پتانسیل بسیار زیادی برای جهانگردی و گردشگری بین المللی برخوردار است. یکی از مهمترین اقدامات مورد لزوم جهت ...
بیشتر
به منظور تنوّع بخشیدن به منابع رشد اقتصادی و درآمدهای ارزی و همچنین ایجاد فرصـتهـای جدیـد شـغلی در کشور، توسعه صنعت گردشگری از اهمیت فراوانی برخوردار است؛ چرا که ایران از نظر جاذبه های گردشگری جزء ده کشور اول جهان قرار دارد و از پتانسیل بسیار زیادی برای جهانگردی و گردشگری بین المللی برخوردار است. یکی از مهمترین اقدامات مورد لزوم جهت بهبود شاخص های اقتصاد گردشگری در کشور و شهر تبریز اتخاذ راهبرهایی جهت بازاریابی گردشگری با توجه به شرایط عصرپست مدرنیسم و گردشگران پست مدرن است. در این راستا این مقاله با رویکرد اکتشافی مبتنی بر روش های آینده پژوهی به ارزیابی راهبرهای بازاریابی گردشگری پست مدرن با استفاده از روش های دلفی، تحلیل اثرات متقاطع، سناریو نویسی و سوات پرداخته است. نتایج نشان می دهد از بین 49 شاخص موثر بر آینده بازاریابی گردشگری پست مدرن در شهر تبریز 21 شاخص به عنوان پیشران حیاتی انتخاب شدند. جهت سناریو پردازی با استفاده از شاخص های منتخب 63 وضعیت (سناریو) تدوین شد که پس از ارزیابی و وزن دهی سناریوها نیز از میان 3621 سناریو تعداد 6 سناریو به عنوان سناریوهای احتمالی انتخاب شدند که در این میان سناریو پنجم به عنوان سناریو برتر و پایه تحلیل و ارایه راهبرها اننتخاب شد. از میان راهبرهای چهارگانه بر اساس روش سوات نیز سناریو تهاجمی با امتیاز 0.0108 به عنوان راهبرد برتر پیشنهاد شد.
